تاثیر ورمیکولیت در پتاسیم خاک و رشد گیاهان

تاثیر ورمیکولیت در پتاسیم خاک

پتاسیم یک عنصر اصلی برای رشد گیاهان است. در تمامی فرآیندهایی که برای حفظ رشد گیاه انجام می شود، پتاسیم نقش اساسی دارد. کمبود پتاسیم در گیاه موجب کاهش مقاومت گیاه در برابر خشکی، غرق آبی و دماهای بالا و پایین می شود. کمبود پتاسیم بیشتر در خاک های اسیدی و خاک های شنتی دیده می شود اما کمبود آن در سایر خاک ها تحت شرایط آبیاری و برداشت مقدار زیادی محصول (به خصوص گنجه) نیز مشاهده می گردد.

اغلب کودهای پتاسیم در آب محلول هستند و نحوه اضافه آنها به خاک نقش زیادی در اثر بخشی کود ندارد.

کلرورپتاسیم فراوان ترین ترکیب پتاسیم در طبیعت است. کلرور پتاسیم دارای مقدار زیادی پتاسیم (۶۰ تا ۶۲ درصد)  می باشد. با این حال مصرف کلرورپتاسیم در مواردی که به مقدار زیادی  پتاسیم نیاز است چندان مطلوب نیست زیرا احتمال مسمومیت ناشی از فراوانی کلر پیش می آید. با اینکه مقدار کمی کلر برای محصولاتی مانند توتون و پنبه لازم است اما زیادی کلر در خاک موجب آبدار شدن و نقصان کیفیت توتون می گردد.

نیترات پتاسیم دارای ۴۴ درصد اکسید پتاسیم است که در زراعت مصرف می شود.

پتاسیم از تجزیه اولیه بقایای گیاهی نیز به خاک اضافه می شود اما هوموس خاک به عنوان منبع قابل توجه پتاسیم به شمار نمی رود زیرا پتاسیم به وسیله مواد آلی تثبیت نمی گردد.

خاک هایی که مقدار زیادی رس از نوع ورمیکولیت دارند پتاسیم را تثبیت می کنند. پتاسیم واقع در محلول خاک متعادل می شود و به عنوان ذخیره پتاسیم خاک محسوب می شود. در صورتی که شدت تثبیت زیاد است می توان پتاسیم را به صورت نواری و قبل از کاشت در خاک قرار داد.

در خاک های کشاورزی، پویایی پتاسیم با تعادل بین افزودن پتاسیم و حذف آن کنترل می شود که متداول ترین شیوه از طریق کوددهی و جذب گیاه میسر می گردد.